Hans Welling

Hans Welling komt uit Oudega, een vlekje in Friesland. Op zijn 18e zag Hans een advertentie die voor hem uitkomst bood, eindelijk weg uit Friesland. Hij werd soldaat voor Unifil in Libanon, een avontuur dat hem tekende, maar anderzijds de logische consequentie vormde van wie Hans is, een kunstenaar, te groot voor Oudega, maar klein genoeg om z’n Friese wortels af en toe te koesteren, heel af en toe. Hans deed een tweede vluchtpoging, nu naar Leiden en vandaar naar Frankrijk waar hij samen met een prinses een kasteel aan de Loire bewoonde – ongelogen. Hij schreef er zijn eerste roman, De Avonden, alleen voor vrienden. Hans ging uiteindelijk terug naar Oudega en opende in volstrekte illegaliteit een kunstgalerie in een paardenstal. Die stal lag achter een boerderij in het absolute niks aan een doodlopend weggetje. Hij schreef in die tijd: ‘een schilderij bijna af, een sculptuur bijna af, een sculptuur net begonnen, geen verkoop te melden.’ Maar aan het einde van dat doodlopende weggetje woonde een dierenarts. En met haar trouwde hij en vluchtte weer, nu definitief en zo ver weg mogelijk van de klauwen van het Nederlands paternalisme. Hans is niet zo van regels en beleid. Hij ging naar Nieuw-Zeeland om nooit meer terug te komen. Het huwelijk liep op de klippen, maar zijn kunst werd wel volwassen, kijk en oordeel zelf: www.hanswelling.com.
 
Op een slechte dag viel hij, skiënd op de Ruapehu, een vulkaan op het Noordeiland. Hans bleek ziek, een spierziekte, ongeneeslijk. Haal de clichés maar uit de kast, maar Hans dacht slechts in één richting: vooruit, en werkte zich een ongeluk. Af en toe mompelde hij wel eens over het ongemak, van dat ‘verkoudheidje’. Eenmaal mank en zich met een wandelstok behelpend ontmoette hij op een feestje Julie, aan wie hij zich voorstelde als haar aanstaande vriend. En met haar verhuisde hij naar Mangatanoika. Daar schilderde hij, beeldhouwde, dichtte, componeerde, schreef romans en noteerde zijn ingevingen, die nu als aforismen zijn verschenen. ‘Als je vrij denkt, kom je nooit klem te zitten.’
 

Terug naar het overzicht